Bir Sana Yenildim

Uzun bütün cümlelerin  başı bozuktur sevgilim.
Tıpkı ömrüm gibi hepsinin  gönlü kırıktır…
Ne yana kaçsam içimde,
Saklansam hatta gecenin ayaz gözlerinde,
Fayda etmez.
Bir kez düştün mü bu derde,
Derman da sensin ferman da cennette…

Uzun bir cümlenin,ucundayım sevgili.
Yazsam, yangın olur uzum.

Ne güçlüydüm önceleri…
Her bakanı kaşlarım bin adım geriye atardı.
Şimdi ise ne bakışım kaldı,
Ne atışım…

İlk sana yenildim.
Bütün surlarını çekmişken ömrümün,
Ve mabedimin en hassa yerinde durdurmuşken yüreğimi,
Bir sana yenildim.

H.Polat

Haziran Geliyor

Bak gördün mü, Mayıs nasıl da afilli gidiyor…
Eteklerinde Nisandan kalma bir hüzün.
Saçları gene ıslak…
Gözleri biraz nemli.
Gene yüklü omuzları,bir İstanbul taşıyor.

Ne yapsa da bahar tutunamıyor Mayısın kollarına.
Isınıyor bulutlar.
Göğün bağrı kuruyor.
Haziran geliyor.
Eyvah!

Hatice Polat

MEVSİMLERDEN BAHAR

Eski,yıpranmış bir kağıda yazılmış

Dört satırlık şiir gibiyim şimdi…

Boğazım kuru,

Dilim çapkın…

Baharı taşıtan toprak gibiyim.

Gönlüm ıslak,tenim yorgun.

Koca bir kışı taşıdım omuzlarımda.

Dallarım çiçek açtı sana.

Güneşini bekledim.

Sabırla!

Kar olup yağdıkça başıma sen,

Yaktıkça bütün çiçeklerimi,

Daha da açtım bağrımı…

Filizlen diye yüreğimde,

Sımsıkı tuttum seni içimde…

Şimdi tam da vakti!

Güneşin kurutmadan beni,

Yapraklarım karışmadan bana,

Gel…

Beni yaza bağlayan gecede gel.

En kısa gecemde gel.

En soğuk dünümde gel.

Yarınlarım ısınsın…

Öyle bir anda gel ki,

Bütün bulutlar ıslansın yüzümde…

Hatice POLAT

ÜÇ HARFLİK BİR ŞİİR

Kaldır gözlerini,

Bak yüzüme.

Toprak kadar kara değilim.

Ellerim yüzünde,

Sesim,

Henüz nefesimde.

Dökülse harfler,

Can bulacak ellerinde.

Kağıtların arasında,

Bana ne harf kalmış ne anlam.

Sokağından İstanbul’un,

Bulutundan göğün,

Baharından göğsünün,

Sen kalmışsın.

Bir tek sen.

Üç harflik bir şiir…
Turuncusu kadar güneşin,
Yeşili kadarım denizin.
Toprağın kadarım sevgilim,
Bir avuç.

Savur beni evrenine…

Hatice POLAT

Töz

Öyle bir dünü intihar ettim ki,

Öyle bir günü kaybettim ki sormayın.

Görseniz halimi

Üşürdü sesleriniz.

Toprağın göğsünde ayna gibi kalırdınız.

Görseydiniz gözlerimi,

Acımı bilseydiniz,

Yarının ne kadar dün olduğunu hissetseydiniz

Hepiniz benden evvel ölürdünüz…

Ve ben,

Avuçlarımda tutmasaydım bu kelebeği,

Kanatlarım bu kadar erken kırılmazdı.

Nasıl derseniz deyin.

Gidin ve Tanrıya benden evvel hesap verin…

EVREN İÇİN

Yazacaksın.

Nefes aldığın kadar yazacak,

Doğan güneş kadar sileceksin.

Her yeni günde yıkanan yıldızları

Ve soyunan geceyi göğsüne takıp

Bakışlarınla boyayacaksın evreni

Yazacaksın…

Yaşamak için

Yaşatmak için…

ÇIKARIM

Seni kendimden çıkarırsam

Koca bir hiç kalır sevgilim.

Ellerin olmadan İstanbulun bir anlamı yok.

Sana sarılmayınca ikindi vakti bile üşüyorum…

Bütün devrilmiş cümlelerin altında

Alfabeden aklımı çıkarıyorum.