Yaşam

Güneşi gözlerine sığdırmış,
Gün ile bir olup göğe sığınmıştı.

Dilinde inciden bir bıçak,
Altı keskin, üstü kör…
Yürü diyordu sırtında,
Kör bıçağın en kör tarafında.

Tanrı’nın göğe taktığı hilal gibi,
Görenlerin gözüne takılıyordu.
İnceden her köşesi
Beni sev diye bağırıyordu.
-Oysa ömründe hiç bağırmamıştı.-

Neşesi burnunun ucunda bir kızıl gonca,
Açtı açacak.
Kirpiğinde seneler,
Aktı akacak.
Bir dursa şu zaman,
Göğsü dola dola yaşayacak…

H.Polat

Sona Gidenlerin Hatrı

Güneş doğarken hissettiklerini artık batarken hissetmiyordu.
Her şey dümdüzdü.
Gördükleri ve duydukları değişmemişti ama hissettikleri artık hiç tanıdık değildi.
Aslında başlayan her şey gibi bunun da biteceğini biliyordu.
Sadece nefes alıyordu.
Sadece uyanıyor ve uyuyordu.

H.Polat

Sen

Nereye saklanabilirim bu koca dünyada?
Anlamsız onca hikaye varken kahraman olmaktan nasıl vazgeçebilirim?
Sen varken,
Ben nasıl giderim?

H.Polat