Yaşam

Güneşi gözlerine sığdırmış,
Gün ile bir olup göğe sığınmıştı.

Dilinde inciden bir bıçak,
Altı keskin, üstü kör…
Yürü diyordu sırtında,
Kör bıçağın en kör tarafında.

Tanrı’nın göğe taktığı hilal gibi,
Görenlerin gözüne takılıyordu.
İnceden her köşesi
Beni sev diye bağırıyordu.
-Oysa ömründe hiç bağırmamıştı.-

Neşesi burnunun ucunda bir kızıl gonca,
Açtı açacak.
Kirpiğinde seneler,
Aktı akacak.
Bir dursa şu zaman,
Göğsü dola dola yaşayacak…
…
H.Polat